Sportief verloop jaren negentig - VV Hoogeloon 75 jaar

Ben Krekels Wisseltrofee
Van medio 1989 t/m medio 1992 stond de A-selectie onder leiding van Ben Krekels uit Bladel. Bij zijn afscheid schonk hij V.V. Hoogeloon een trofee met zijn naam, bedoeld voor personen die een bijzondere prestatie hebben verricht of die zich op een andere manier verdienstelijk hebben gemaakt voor de vereniging. De eerste gezamenlijke houders van deze trofee waren Kees Mollen, Jan Gerritsen en Jurgen Brouwers. Sinds de eeuwwisseling is aan de trofee de benaming "Clubman van het jaar" verbonden.
Het vijfde elftal werd na een uitstekend seizoen 1991-1992 met slechts één nederlaag en na een spannende beslissingswedstrijd tegen De Raven 3 kampioen. Hierdoor promoveerde dit elftal naar de tweede klasse afdeling Noord-Brabant.

De eerste periodetitel
Ben Krekels werd in het seizoen 1992-1993 opgevolgd door Paul van Veghel, die werd geassisteerd door Wim Beerens. De eerste periode werd goed ingezet en afgerond met het winnen van de periodetitel in en tegen BES (Borkel en Schaft). Dit was de eerste periodetitel in de geschiedenis van onze vereniging.
Het winnen van de periodetitel hield in, dat er een promotiewedstrijd gespeeld moest worden om een plaats in de vierde klasse KNVB. Tegenstander was RKVVO uit Oerle en plaats van handeling was Casteren. Onder de ogen van honderden toeschouwers werd met 0-2 verloren, zodat RKVVO promoveerde.    
In ditzelfde seizoen was er eveneens een prominente rol weggelegd voor ons zesde team. Vanaf de eerste speeldag tot 18 april 1993 was het team koploper en daarmee kampioen!

Winst Zondagsbeker
Na Paul van Veghel kwam de A-selectie in het seizoen 1995-1996 onder leiding van Ton Seuntjens, die Kees Mollen als assistent aan zijn zijde vond. Kees had in augustus 1995 zijn imposante spelerscarriëre beëindigd met een afscheidswedstrijd tussen Hoogeloon 1 en een elftal van kampioenen uit 1978 en 1984.

Het vaandelteam kende een regelmatig seizoen met als eindresultaat een positie in de middenmoot. Beter ging het in de strijd om de Zondagsbeker (voorheen Toon Schröder beker). Het begon met een walk-over bij Pusphaira (Eindhoven), waarna het Lage Mierdse SDO ’39 van Ben Krekels met penalties werd verslagen. Op Paaszaterdag was Groenewoud uit Eindhoven het slachtoffer, Hoogeloon won met de nipte uitslag van 3-2. Vanaf de vierde ronde kreeg Hoogeloon steeds thuiswedstrijden. Eerst werd MVC (De Mortel) met 1-0 verslagen en daarna volgde Helenaveen met 4-0. Mifano uit Mierlo moest er ook aan geloven en werd met 3-1 naar huis gestuurd. De thriller was de halve finale tegen Ruwaard uit Oss. Na een zinderend slot werd de winst gerealiseerd en vervolgens werd het karwei via een 3-2 winst in de finale tegen Chaam afgemaakt. Hoogeloon werd hiermee de winnaar van de laatste editie van de Zondagsbeker.

Ook Hoogeloon 2 was in dat seizoen goed op dreef. Het elftal werd kampioen in de tweede klasse en veroverde ook beide verenigingsperiodetitels. In een nek aan nek race werd het kampioenschap pas op de laatste speeldag veiliggesteld. De promotiewedstrijd tegen Oirschot Vooruit werd in de verlenging met 3-2 gewonnen.

Terugkeer Ad Verdonk
Na een teleurstellend tweede seizoen sprak Kees Mollen de ambitie uit om op eigen benen verder te gaan bij Knegselse Boys. In Hoogeloon werd in 1997 met Ad Verdonk een oude bekende als trainer teruggehaald.  
Na 14 seizoenen keerde Ad terug met maar één doel: het eerste elftal nogmaals naar een kampioenschap leiden. Het seizoen 1997-1998 kende een succesvol begin. Het vaandelteam leek mee te doen in de hoogste regionen. Mede door het blessurespook verliepen de tweede en derde periode minder succesvol. Met 28 punten uit 22 wedstrijden was een zesde plaats het hoogst haalbare. Ad kon helaas niet brengen wat hij gehoopt had en besloot daarom na één seizoen Hoogeloon te verlaten.

Promotie via nacompetitie
In het seizoen 1998-1999 nam Hans Cox uit Bergeijk het roer over. Hij kreeg een assistent in Peter van Beers, die de trainingen van Hoogeloon 2/3 op donderdag voor zijn rekening nam.
Hoogeloon 1 startte goed, maar de eerste periodetitel werd vanwege de vele afgelastingen pas in maart gewonnen in de belangrijke wedstrijd tegen RKVVO uit Oerle (4-0). Hiermee werd de koppositie overgenomen, maar concurrent Casteren bleef Hoogeloon op de hielen zitten. Enkele slechte wedstrijden met puntenverlies van Hoogeloon brachten Casteren nog dichterbij. Het sleutelduel thuis tegen Casteren werd ongelukkig verloren. Hierdoor had ons vaandelteam het kampioenschap niet meer in eigen hand. Via de nacompetitie kon alsnog promotie worden bereikt. Na een overwinning thuis op Steensel moest ook bij Tongelre in Eindhoven worden gewonnen. In een beladen duel trok Hoogeloon met 1-2 aan het langste eind en de promotie naar de vierde klasse KNVB was een feit. Keeper Peter Wouters had een belangrijk aandeel in dit succes.
Na dit prachtig verlopen seizoen werd Peter Wouters vanwege zijn overtuigend keeperswerk uitgenodigd voor een Kempenselectie, die in Hapert een wedstrijd speelde tegen de toenmalige Champions League deelnemer Willem II. Onder luide aanmoedigingen van zijn Hoogeloon 1 companen verdedigde hij in de tweede helft met verve het doel.

Wederom bergafwaarts
Het tweede (en laatste) seizoen met Hans Cox als hoofdtrainer bleek een zware klus. De selectie kon de overstap naar de vierde klasse maar moeilijk maken. Het hele seizoen bleef de rode lantaarn op ons team schijnen. Ondanks de slechte resultaten bleef de sfeer binnen de groep goed. Toch kon men rechtstreekse degradatie naar de vijfde klasse (ingevoerd na reorganisatie KNVB in 1996, waarbij de afdelingen werden opgeheven) niet voorkomen. Als schrale troostprijs werd Hoogeloon winnaar van het jaarlijkse toernooi om de Gemeentecup. Enkele jaren later kwam er een einde aan dit toernooi.
Het tweede elftal was in zijn klasse superieur. Onder leiding van Frank van der Heijden wist het elftal de eerste verenigingsperiodetitel binnen te halen. Nadat men tijdens het winterreces al op de eerste plaats stond, werden de prestaties in het voorjaar 2000 alleen nog maar beter. Ruim voor het einde van de competitie konden de bloemen besteld worden. Een terecht kampioenschap.

naar boven.

Uitstapjes selectie
Naast zijn leidende rol als aanvoerder heeft Kees Mollen zijn inbreng gehad als bindende factor binnen het vaandelteam.

Zo verhaalt hij van een reis naar sporthotel "Prummer" bij welke gelegenheid door trainer Ad Verdonk, alias de Snor, het lied van de "10 kleine negertjes" werd "uitgevonden".

De gezelligheid vierde hoogtij, ook toen in het daarop volgende jaar in het land van onze Oosterburen tijdens een bonte avond door Ed Kennis (met Duitse helm) en Jan Gerritsen (met vette leren pet) de show werd gestolen. Naar verluidt zijn hiervan video-opnamen bewaard gebleven: sehr schön!

Het uitstapje naar sporthotel "Sittard" kreeg onverwacht een buitenlands tintje door de ontmoeting aldaar van de Hoogeloonse voetbalselectie met het Olympisch handbalteam van Koeweit. Met name door trainer Ben Krekels werd de gelegenheid aangegrepen om Koeweitse sport-ideeën toe te voegen aan zijn persoonlijke bagage, wat uiteindelijk leidde tot een vernieuwde versie van "Koeweit, Koeweit, kielekiele Koeweit…………"!

Een dienstbare voetballer
Zo'n 50 jaar geleden begon Peter van Beers illegaal aan zijn voetballeven bij V.V. Hoogeloon. Zijn broer Harrie speelde bij de kleintjes en Peter was aandachtig toeschouwer, maar nog geen lid van de club. Harrieke was moe of was geblesseerd, in ieder geval moest hij het veld verlaten, en Peter werd binnen de lijnen geroepen om het team te completeren. Met een doelpunt vierde hij dit debuut. Uiteraard werd hij daarna lid. Jan de Laat en Kiske Mollen waren zijn eerste leermeesters.

Hij doorliep alle jeugdelftallen en viel op door zijn sierlijke loop en altijd positieve inzet, iets wat in die 50 jaar nooit is veranderd. Heel weinig geblesseerd, mede door regelmatige training en een blijkbaar voortreffelijk atletisch vermogen. In zijn herinnering waren een drietal kampioenschappen bij de jeugd zijn successen.
Nadat hij de leeftijd had bereikt dat hij als voetballer afscheid moest nemen van de jeugd, werd hij meteen leider van een jeugdelftal. Hij is dat steeds blijven doen, totdat hij - lange tijd later - gevraagd werd om een seniorenteam onder zijn hoede te nemen.

Bij de senioren was hij onder Jan van Elderen een gewaardeerde kracht in de verdediging of op het middenveld. Was zijn debuut-doelpunt toch enig toeval? Hoe dan ook: hij werd in 1978 met Hoogeloon 1 kampioen tegen De Raven. Hier bovenop kwam in datzelfde jaar nog eens het behalen van de Toon Schröder beker.
In de loop der tijd werd Peter een vaste speler van Hoogeloon 2 met op de achtergrond het gegeven, dat hij altijd zeer bruikbaar was voor Hoogeloon 1 en deze rol ook zonder problemen en betrouwbaar invulde. Bij Hoogeloon 2 kwamen ook al gauw zijn sturende kwaliteiten tot uiting (hij behoorde inmiddels tot de routiniers) en jarenlang heeft hij in dit elftal zijn gewaardeerde inbreng gehad.

Bij zijn verhuizing naar d’n Heuvel nam Peter wat gas terug, want er moest geklust worden, samen met zijn vrouw Laura, die als fervent paardrijdster uiteraard een adequate accommodatie voor haar paarden nodig had. Als jeugdleider stopte hij even, maar de voetballerij ging ondanks de drukte gewoon door.
Nadat het thuisfront weer voluit vooruit kon met de hobby werd Peter weer dienstbaar aan zijn voetbalclub. Hij heeft sindsdien jaar op jaar een elftal getraind en geleid met een grote  positieve inbreng. Zijn opgedane ervaringen bij de vele trainers, die hij in de loop der tijd meemaakte, kwamen hier goed van pas. Vooral de werkwijze en het menselijke van Hans Westerhof en Jac Lammers maakten indruk op hem. De lagere elftallen genieten nog steeds van Peters' enthousiasme en door zijn niet aflatende inzet is hij nog altijd van grote waarde voor zijn elftal.

Sportiviteit stond en staat hoog in zijn vaandel. Peter heeft in zijn hele carriëre maar één strafzaak aan zijn broek gehad.
Voorwaar is Peter een voorbeeld voor velen qua inzet en sportiviteit!

naar  boven.

In de marge van de sportieve prestaties vermelden we nog enkele opmerkelijke ontwikkelingen en gebeurtenissen.

Veranderingen in het ledenbestand
Het ledenaantal schommelde in de jaren negentig rond de 260, waarvan circa 100  jeugdleden. Deze cijfers steken schril af bij de aantallen begin jaren tachtig: ruim 300 leden, waarvan 170 jeugdleden! Enerzijds dus bij de jeugdafdeling een forse daling van het ledenbestand, anderzijds een kleine toename bij de senioren door de intrede van het "damesvoetbal" in het seizoen 1984-1985.

Helaas kon in het seizoen 1991-1992 geen vrouwenelftal meer op de been worden gebracht en namen we hiervan (voorlopig) afscheid. Dit ledenverlies werd ruimschoots gecompenseerd, doordat de mannen ook op latere leeftijd bleven voetballen. Een sprekend voorbeeld hiervan is Theo Kennis, die na 51 jaren actief gevoetbald te hebben, in 2000 als aanvoerder van het vijfde elftal zijn carriëre afsloot. Ook in 2015 zien we Theo en zijn vrouw Lies nog regelmatig langs de lijn.

De verenigingsscheidsrechters
Begin 2000 namen negen leden van onze voetbalclub deel aan de KNVB-cursus verenigingsscheidsrechter. Met deze cursus werd ingespeeld op het gestaag teruglopende aantal scheidsrechters. Alle cursisten, onder aanvoering van onze toenmalige voorzitter Geert-Jan Willems, hebben de cursus met goed gevolg doorlopen en kregen in april het bijbehorende certificaat uitgereikt.

Hierdoor zijn we ook bij de thuiswedstrijden van de niet-selectie elftallen verzekerd van kundige leidsmannen. In 2007 konden we wederom een aantal geslaagde verenigingsscheidsrechters verwelkomen. In onze jeugdafdeling zijn gecertificeerde junior-scheidsrechters actief. Met enige regelmaat stromen nieuwe pupillen-scheidsrechters in.

De "voetbalwas"
Medio 2000 werd afscheid genomen van Rian Lemmens, die ruim 17 jaar zorgde voor het wassen van de voetbalshirts van zowel de jeugd als de senioren. Bij de shirtjes kwamen in de loop van de tijd nog trainingshesjes, trainingspakken en coachjassen. Waar nodig werd ook herstelwerk verricht. Tijdens het seizoen was het in huize Lemmens elke zaterdag en zondag "open huis". Rian bedankt voor het telkens klaren van deze "giga-klus"!

naar boven.