Competitie : sportief verloop - VV Hoogeloon 75 jaar

Ras-Hoogelooner Kees Mollen volgt in 2000 Hans Cox op als trainer met de intentie om in het seizoen 2000-2001 een terugkeer naar de 4e klasse te bewerkstelligen. Kees pakt in een vroeg stadium de trainingen op, met name omdat het vaandelteam in het kader van de jubileumactiviteiten van 60 jaar V.V. Hoogeloon al op 24 juli 2000 gaat voetballen tegen de profs van PSV.
Bekend zijnde met zijn ambities zijn de verwachtingen voor het seizoen 2000-2001 hooggespannen. Het wordt echter een fikse tegenvaller. Alsof de jubileumwedstrijd tegen PSV het hele seizoen in de benen blijft hangen, kan Hoogeloon slechts 2 overwinningen boeken en 4 gelijke spelen: 10 punten uit 22 wedstrijden. Omdat er in het aansluitende seizoen geen 6e klasse wordt ingesteld, wordt een tweede degradatie op rij afgewend.....

Fundament gelegd
In het seizoen 2001-2002 wordt het verenigingsschild opgepoetst. Het eerste elftal kent een goed jaar en weet via een tweede plaats in de competitie weer een promotie af te dwingen naar de 4e klasse. Sleutelwoord is “eenheid” en daarmee gaan we in 2002-2003 wederom vol verwachting van start in de 4e klasse.  
Met 12 punten uit de eerste 8 wedstrijden is die start boven verwachting, maar dan keert het tij en volgt na een eenjarig verblijf in de 4e klasse wederom de onvermijdelijke degradatie naar de 5e klasse. Met name voor trainer Kees Mollen als de belichaming van V.V. Hoogeloon een zware teleurstelling! Anderzijds moet gezegd dat hij het heeft aangedurfd een drastische verjonging door te voeren, waarmee het fundament is gelegd voor een aantal  succesvolle jaren.

''Gouden'' oogst
Ronny Everaerts is in 2003-2004 de nieuwe man op de trainerspost. Doelstelling van trainer en technische staf is wederom een promotie naar de 4e klasse. Die promotiehonger wordt bijna gestild maar in de nacompetitie strandt Hoogeloon op HMVV uit Hooge Mierde. Het seizoen kent een kampioenschap voor Hoogeloon 4. Met 6 seniorenelftallen wordt aan de competitie meegedaan.

Na een jaar van gewenning pakt Ronny Everaerts het seizoen 2004-2005 met veel elan op. En met succes! Met leider Frank van der Heijden bereikt hij na 20 jaar, in en tegen Netersel, een kampioenschap in de 5e klasse J voor het vaandelteam van V.V. Hoogeloon. Een titel die met verve en flair wordt behaald getuige de voorsprong van elf punten en een doelsaldo van +69. Een kampioenschap ook met perspectief omdat een elftal staat dat de volgende seizoenen van Hoogeloon een stabiele vierde klasser kan maken, zo is de opvatting.   
Ed Kennis gaat in 2005 na 20 actieve jaren A-selectie zijn sportieve ambities bijstellen maar blijft wel op andere fronten actief voor de club. De vereniging neemt met 7 seniorenelftallen deel aan de competitie.

In 2005-2006 is de koek nog niet op. Hoogeloon draait in het derde en laatste seizoen van Ronny Everaerts volop mee in de 4e klasse in een competitie met onder meer Beerse Boys, Hapert, HMVV, Dommelen, Bergeijk en De Raven. Dankzij het behalen van de derde plaats in de competitie wordt ook de derde periodetitel binnengehaald en wordt er gespeeld om promotie naar de derde klasse. Dat blijkt een brug te ver maar de gewenste stabiliteit in de vierde klasse lijkt bevestigd.

Jos Lamers is de nieuwe trainer (van eigen bodem) en met zijn assistent Ed Kennis (ook Hoogelooner) slaagt hij er in om in de seizoenen 2006-2007 en 2007-2008 tegen clubs als RKDSV, Bergeijk, Dommelen, HMVV, Oirschot Vooruit, Marvilde, Valkenswaard, Waalre, Hapert, Vessem en Riethoven een 7e respectievelijk 4e plaats in de competitie te bereiken.

Damesvoetbal wordt vrouwenvoetbal
Na een actieve periode in de jaren tachtig beleeft het vrouwenvoetbal bij V.V. Hoogeloon in het seizoen 2006-2007 een “nieuwe” start. Helaas is het resultaat navenant: 0 punten uit 26 wedstrijden, maar de prestatiecurve verbetert snel als in het aansluitende seizoen al enkele wedstrijden worden gewonnen. Hoogeloon neemt met 6 seniorenelftallen deel aan de competitie.

Achter 2 seizoenen Jos Lamers en Ed Kennis is Wil Snoeren eveneens voor 2 jaren de trainer van de Hoogeloonse A-selectie. In 2008-2009 wordt de competitie afgesloten met 26 punten op een 9e plaats, net boven de degradatiestreep. Onder het motto “oefening baart kunst” voetbalt het jonge vrouwenteam in dit seizoen al 17 punten bij elkaar.
Het seizoen 2009-2010 kent in het tweede jaar van Wil Snoeren een matige start maar een puntenrijke eindspurt levert een prima eindklassering op: een 5e plaats met 31 punten uit 22 wedstrijden. Het vierde elftal behaalt het kampioenschap met 53 punten uit 20 wedstrijden.

Wonderen bestaan nog steeds
In het seizoen 2010-2011 gaan 7 seniorenelftallen en 1 vrouwenelftal meedoen aan de competitie en komt een jonge Roland Vlemmix als trainer voor de A-selectie over van Beerse Boys.
Ook deze nieuwe trainer spreekt ambitieuze voornemens uit, maar de praktijk is weerbarstig door tal van blessures en schorsingen. In de tweede competitiehelft moet noodgedwongen een beroep worden gedaan op enkele A-jeugdspelers en ook vanuit het tweede elftal  worden een paar gelouterde krachten te hulp geroepen.  Uiteindelijk komt het vaandelteam via een 3e plek van onderen met de schrik (voorlopig) vrij, maar wacht een loodzware nacompetitie om degradatie naar de 5e klasse te ontlopen. In die nacompetitie moet Hoogeloon het opnemen tegen EDN‘56 uit Haghorst en DEES uit Wintelre. Na verlies bij EDN‘56 (2-1) en winst van DEES op EDN‘56 (2-0) staat Hoogeloon gevoelsmatig op 2 juni 2011 op “de Roetwijer” voor een “mission impossible”.
Alleen een overwinning met 2 doelpunten verschil op DEES kan Hoogeloon voor de 4e klasse behouden.......waarbij het pikante detail is dat Hoogelooner Kees Mollen de trainer-coach is van de tegenstander en het elftal van Hoogeloon kent als geen ander. De Hoogeloon supporters roepen massaal de goden op en dan geschiedt op Hemelvaartsdag 2 juni 2011 het wonder van Hoogeloon. Voor het hele verhaal kijk boven naar de tab "Miraculeuze ontsnapping".

Orde van de dag
Na het beschreven wonder gaat Hoogeloon in 2011-2012 weer “gewoon” in de 4e klasse meedoen. Ook nu wordt er met enige regelmaat een beroep gedaan op jeugdspelers en spelers van Hoogeloon 2 met als eindresultaat een 6e plaats met 32 punten uit 22 wedstrijden.

Voor het seizoen 2012-2013 gaat de vereniging van start met 6 seniorenelftallen en 1 vrouwenelftal. Voor de selectie is een nieuwe trainer gekomen in de persoon van Twan van Tuijl. Na de wisselvalligheid van de afgelopen seizoenen wordt het vizier opnieuw gericht op meer stabiliteit, maar ook nu kent het seizoen een grillig verloop met uiteindelijk toch een tegenvallende 9e plaats als eindresultaat. De oorzaak moet dan toch gezocht worden in de basis van de selectie, die te smal blijkt op momenten dat er zich blessures en schorsingen aandienen.
Ondanks het regelmatige beroep dat moet worden gedaan op spelers van het tweede elftal slaagt Hoogeloon 2 er in om glansrijk kampioen te worden met maar liefst 53 punten uit 22 wedstrijden. Ook het vrouwenteam laat zich dit seizoen gelden en dan met name in de voorjaarsreeks. Met veel fanatisme en inzet bereiken de vrouwen een mooie 2e plaats met 21 punten uit 10 wedstrijden en voor het aansluitende seizoen weet men zich verder gesteund in de persoon van Willy Segers als trainer.

In het tweede seizoen van Twan van Tuijl (2013-2014) is de start zorgelijk maar vindt Hoogeloon 1 zijn draai na de winterstop met een mooie reeks overwinningen (o.a. uit bij kampioenskandidaat Reusel Sport!) en wordt deze lange reeks van overwinningen slechts onderbroken door een thuisnederlaag tegen de latere kampioen Wilhelmina Boys uit Best. Uiteindelijk heerst een stevige tevredenheid over een 4e plaats in de competitie!

Niet reglementaire afgelasting
Ben Lodewijks is in het seizoen 2014-2015 de nieuwe man op de trainerspost. Mede vanwege een door de KNVB toegepaste 3 punten aftrek wegens een onreglementaire afgelasting eindigt Hoogeloon met 36 punten uit 26 wedstrijden op een ietwat tegenvallende 7e plaats en is Valkenswaard de kampioen. Waalre en DOSKO‘32 degraderen. Na het kampioenschap in 2005 heeft Hoogeloon 1 in 2015 gedurende 10 jaren achtereen op 4e klasse niveau gevoetbald!

Na afloop van de laatste wedstrijd op 3 mei 2015 wordt afscheid genomen van twee vaste Hoogeloon 1 krachten: Frank Louwers en Guus Buylinckx, respectievelijk 15 en 13 jaren spelend voor Hoogeloon 1, gaan in een lager elftal spelen. In het nieuwe seizoen zullen we hun inzet gaan missen en gaan we hopen dat de jeugd dit verlies kan compenseren.  

De “stille krachten”
Als eerste noteren we hier op eervolle wijze de naam van Ben van Rooij. Vanaf het seizoen 1996-1997 hanteert hij ook in 2015 onafgebroken de grensrechtersvlag bij Hoogeloon 1. Weliswaar staat hij altijd aan de zijlijn, toch heeft hij zich in die periode onopvallend weten op te werken van “grensrechter”  tot  “assistent-scheidsrechter”. Onze vereniging is hem voor deze job gedurende zoveel jaren veel dank verschuldigd!

Die dank is ook verschuldigd aan Kees van Loon, die al die tijd “rugdekking” geeft aan de zijlijn met het verzorgen van de wedstrijdverslagen voor de regionale media en anderzijds aan Piet Swaanen, die vanaf 2001 het consulschap van de vereniging draagt en daarmee de eerste verantwoordelijkheid voor de afgelasting van wedstrijden.

Ook de naam van Erik Gooskens mag niet worden vergeten. Onopvallend en in alle bescheidenheid regelt hij rond wedstrijden bij jeugd en senioren een diversiteit aan ondergeschoven zaken, die pas opvallen als Erik afwezig is.

naar boven.

De namen van Jos Lamers en Ed Kennis zijn onlosmakelijk verbonden met V.V. Hoogeloon maar evenzeer met elkaar. Na in de jeugdafdeling te hebben gevoetbald stromen zij samen in de A-selectie bij de seniorenafdeling. Ed Kennis houdt het 20 jaren vol in de A-selectie en blijft dan vanaf 2005 op andere fronten actief voor de club.

Jos Lamers heeft ondertussen zijn ambities verlegd naar het trainerschap en hij wordt in 2006 de hoofdtrainer van Hoogeloon met als assistent.....Ed Kennis! Ook vanuit zijn achtergrond als fysiotherapeut levert Ed een wezenlijke bijdrage  aan de selectie.

In 2008 trekt het duo verder de Kempen in en dient dan gedurende 3 jaren SDO ‘39 uit Lage Mierde en vervolgens is het koppel 2 seizoenen actief bij De Raven in Luyksgestel. Al die tijd is de binding met V.V. Hoogeloon gebleven en anno 2015 zijn zij nog altijd vaste waarden binnen de vereniging: Ed als assistent-trainer en verzorger van de A-selectie. Jos is al vele jaren actief binnen de sponsorcommissie en verleent op basis van zijn voetbalkennis en een uitgebreid voetbalnetwerk zijn diensten als technisch adviseur aan de club.

Met nog elf minuten op de klok en een stand van 2 tegen 1 in het voordeel van DEES, kon DEES-trainer Kees Mollen met een gerust hart een wissel gaan doorvoeren want de buit was binnen. Ook toen Niels Luyten uit de rebound van een vrije trap de stand gelijk trok: 2-2 met nog 10 minuten te gaan. Nog altijd niets aan de hand. In Wintelre werd het bier koud gezet en de DEES-supporters groepeerden zich bij de uitgang van “de Roetwijer” om zo snel mogelijk de promotie van DEES te gaan vieren......

Vervolgens kreeg de wedstrijd een niet meer verwachte wending met een dito apotheose. De hectiek en spanning liepen in de slotfase van deze beslissende wedstrijd zowel binnen als buiten het veld op. De klok stond op de 88e minuut toen Frits van de Huijgevoort met een afstandsschot de score alsnog naar Hoogeloons voordeel omboog: 3 tegen 2.

Het leek een onmogelijk scenario maar vervolgens kon in de blessuretijd Jurgen van Beers zijn hoofd tegen een voorzet van de linkerflank zetten en verdween als door een mirakel de bal in de uiterste hoek van het doel. Het wonder was geschied! Met de uitslag van 4-2 werd het verblijf van Hoogeloon in de 4e klasse gecontinueerd met de wetenschap dat de naam van A-junior Jurgen van Beers (2 doelpunten, 1 assist) voor altijd verbonden zal zijn aan deze historische wedstrijd op 2 juni 2011.

En wie deden er nog meer mee dan Jurgen van Beers? Dat waren Dion Paulussen, Bob de Jong, Koen van Huijkelom, Tijs de Laat, Guus Buylinckx, Frank Louwers, Frits van de Huijgevoort, Tom de Laat, Luuk Teunissen, Niels Luyten en Twan Goossens. Uiteraard werd deze “degradatiewinst” als een kampioenschap gevierd en was het nog lange tijd onrustig op “de Roetwijer”!